Ge-OH (2)

Het weekeinde 30 augustus-1 september staat voor Caïssa-Eenhoorn weer in het teken van het Oscar Romero Open Hoorns/NHSB-kampioenschap. In de aanloop naar deze dubbele titelstrijd verschijnt een aantal verhalen – geen ge-ouwehoer – over bijzondere partijen.

Hebert Pérez García (rechts) in Hoorn actief tussen de toppers. Hij speelt tegen Manuel Bosboom die kijkt wat grootmeester Erik van den Doel tegen Jos Vlaming doet. Uit het NHSB-snelschaakkampioenschap van 2016.

Hij woont alweer bijna veertig jaar in Nederland en heeft in die periode veel club- en bondspartijen gespeeld en aan toernooien deelgenomen. Er zullen weinig schakers zijn die Hebert Pérez García niet kennen.

Zelf heb ik nooit een klassieke partij tegen hem gespeeld, wel als snel- en rapidschaker. En als omnisimultaanschaker. Op zaterdag 13 december 2009 doet een Caïssa-kwartet (Fred Avis, Bert Spil, Hans de Vries en ik) mee aan het omnisimultaanschaaktoernooi van het samenwerkingsverband Schaakgroep Koedijk/Drienerlo. De deelnemers zijn in groepen van zes ingedeeld en werken alle partijen – vijf per speler, in totaal vijftien per groep – in maximaal drie kwartier af. Je krijgt een kleur en bij alle borden liggen kleurige kaartjes, zodat je kunt zien waar je jouw vijf partijen speelt. Iedereen krioelt door elkaar heen, want je wilt geen tijd verliezen tijdens het geloop naar de borden. Als je niet aan zet bent, spoed je je naar een andere partij.

Er zijn in totaal vier ronden en aan het eind van de middag begint de conditie een woordje mee te spreken. In die slotronde heb ik een partij tegen Hebert Pérez García die zeven jaar ouder is, maar fit genoeg om zich met trucjes en listigheden uit een precaire stelling te redden. Dat lukt hem tegen Bert Spil niet en mijn clubgenoot wordt uiteindelijk eerste (met Hebert op de tweede plaats) en mag een ereronde maken met de veertig centimeter hoge wisselbeker.

De wieg van Hebert – geboren in 1947 – stond in Uruguay, maar vanwege politieke onrust verhuisde hij naar de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires en sinds 1980 woont hij in Nederland. Hij schreef veel over schaken. Toen zijn artikelen in tijdschriften als Jaque en Ajedrez als laster werden beschouwd, verruilde de Zuid-Amerikaanse schaakliefhebber zijn continent voor Europa.

Al snel werd hij opgenomen in de Noord-Hollandse schaakwereld en Hebert maakte van nabij de opmars mee van Koningsclub. Betonmiljonair Arnfried Pagel, die een huis in Bergen had, dacht simpel in het sterkste bondsteam van Bergen te komen. Hij moest eerst maar eens laten zien hoe sterk hij als schaker was, vonden ze bij Bergen en dat zinde de Duitser niet. Vervolgens verliet hij de vereniging en richtte Koningsclub op.

In de loop der jaren werd geld een belangrijk aspect voor sterke schakers om bij Koningsclub te gaan spelen. De opmars begon echter in de laagste klasse van de Noordhollandse Schaakbond. Na opeenvolgende kampioenschappen in de vierde, derde en tweede klasse werd Koningsclub voor het seizoen 1981-1982 ingedeeld in de eerste klasse A. Caïssa 2 – dat in de eerste ronde tegen Bergen had gespeeld – was op 20 oktober 1981 gastheer voor Koningsclub en moest het opnemen tegen onder meer Rob Hartoch en Piet van der Weide aan de hoogste borden. Het werd 1-7 (geen ongebruikelijke uitslag voor de Bergense ploeg) en dat ene Hoornse bordpunt was te danken aan de remises van Arend Stapel en Leni van den Berg die tegenover Hebert Pérez García zat. Toen Arnfried Pagel een beroep deed op grootmeesters en internationaal meesters om in schakend Nederland een greep naar de macht te doen, was er geen ruimte voor meer voor Hebert.

Behoudens een uitstapje naar ESGOO (Enschede) heeft hij daarna steeds voor De Waagtoren geschaakt en de voormalig Zuid-Amerikaan is dan ook een NHSB-speler. Hij heeft diverse keren deelgenomen aan het kampioenschap van de Noordhollandse schaakbond en liefst drie keer stond zijn naam bovenaan. In oktober 1987 werd in drie weekeinden in De Jansheeren in Heemskerk gespeeld. Van het zevenrondige evenement heb ik weinig informatie – in alle regionale kranten heb ik niets kunnen vinden – en weet alleen dat Hebert met 6½ punt zegevierde, voor Cor Hoogeterp (6, VHS) en Nico Hauwert (5½, Het Witte Paard).

Bijzonder is een berichtje in Schakend Nederland van november 1987, waarin Hebert schrijft dat zijn gezin een verblijfsvergunning van het Ministerie van Justitie heeft gekregen en dat hij iedereen bedankt die daaraan heeft meegeholpen. Zou daar een inspirerende werking vanuit zijn gegaan om zijn eerste NHSB-titel te winnen?

Drie jaar later eindigden VHS-speler Richard Duijn en Hebert Pérez Garcia allebei op 4½ punt (zes ronden), maar verloor de Julianadorper de barrage. Het seizoen erop had hij een halfje meer en dat was in café De Eindspurt in Beverwijk voldoende om Peter Poncin (Weenink) naar de tweede plaats te verwijzen. De NHSB-kampioenschappen in het lucht- en ruimtevaartmuseum Aviodome, op Schiphol, kunnen bij menig NHSB-bestuurslid nachtmerries veroorzaken, maar niet bij Hebert die in het najaar van 1995 daar zijn derde titel veroverde. Wel via een achterdeur. Erik Nicolai (Straffe Hendrik) en de tweevoudig kampioen waren met 5½ punt gelijk geëindigd en ook de barrage kreeg geen winnaar, waarna het hogere aantal weerstandspunten van Hebert de beslissing bracht.

Na een aantal jaren afwezigheid maakte hij in 2015 zijn rentree op het NHSBK dat in Alkmaar werd gehouden met Heberts club De Waagtoren als organiserende vereniging. Met 3½ uit zes viel hij net buiten de top tien. In 2016 en 2017 haalde hij een score van vijftig procent. Voor het komende kampioenschap – in de Oscar Romero-aula in Hoorn – staat hij in de top tien van de deelnemerslijst, al is die met anderhalve week te gaan nog niet definitief. Het zou mooi zijn als zijn vroegere glorie enigszins terugkeert en dat Hebert in dit sterke gezelschap in de top tien eindigt.

Een gedachte over “Ge-OH (2)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *